De Tweede Wereldoorlog stond voor de deur. In de nazomer van 1939 werd het vor iedereen wel duidelijk dat er wat in de lucht hing. Bij Coby Wagemaker thuis werd vader opeens opgeroepen voor de mobilisatie. Hij was in 1930 al op herhalingsoefening geweest en nu zou hij ingezet worden als ordonnans; hij moest allerlei berichten doorgeven aan het leger.

Op dat moment had Coby nog geen flauw benul van een wereldoorlog. Als er al spanning in de lucht hing, dan had dat voor haar te maken met het Sinterklaasfeest dat in aantocht was. Ook was zij 15 december jarig en moeder was in verwachting en rond die tijd uitgerekend; spannend allemaal!

Voor Kees Eulink hing er rond 1939 nog geen vuiltje in de lucht. Hij genoot van de uitstapjes met de stoomtrein naar zijn grootouders in Doetinchem en hij speelde vaak bij zijn buurjongetje. Diens vader was metselaar en ging wekelijks naar Duitsland op en neer. Hij werkte daar aan van die manshoge betonnen kegels die een lange rij vormden; Kees had geen idee waar die voor dienden. 

Kees ging in die tijd naar de Openbare Lagere School in Culemborg, de ULO. Hij genoot als het schemerig in de klas werd en de juf de gaslampen aanstak, dan was er een knus geel licht in de klas.

Zowel voor Coby als ook voor Kees kwam de oorlog ineens en met veel geluid, in de vroege morgen: grote formaties overvliegende Duitse bommenjagers en Kees hoorde ook schieten, daar waar hij met zijn vriendjes altijd aan het vliegeren was. De mensen kwamen de straat op en er was onduidelijkheid onder de ouders of zij hun kinderen naar school zouden sturen.

Algauw werd duidelijk dat Nederland in oorlog was en het duurde niet lang of ook Kees en zijn zusje zouden ermee geconfronteerd worden, toen ze door hun ouders tijdens een beschieting beetgepakt werden en achter de keukendeur tegen de muur gedrukt werden; dat was de veiligste plek op dat moment.

In de voetsporen van Kees Eulink en Coby Eulink-Wagemaker